سلام

حکمت‏های نهج البلاغه رو مرور می‏کردیم.
این دو تا در مورد
برخورد حضرت امیر -علیه السلام- با مخالفین جنگ جمل بود.
*
(حکمت 15)
روش برخورد با فریب‏خوردگان (اخلاقى، اجتماعى)
وَ قَالَ -علیه السلام-:
مَا کُلُّ مَفتُون یُعَاتَبُ
هر فریب‏خورده‏اى را نمی‏شود سرزنش کرد.

(توضیح آقای دشتی:
به‏هنگام حرکت امام(ع) جهت سرکوب شورشیان بصره،
سعد وقاص، محمد بن مسلمه، اسامه بن زید و عبدالله بن عمر
آماده حرکت نشدند.
امام از آنها پرسید چرا آماده جنگ نمی‏شوید؟
گفتند از اینکه مسلمانی را بکشیم ناراحت‏یم!
امام فرمود بر بیعت من وفادارید؟
گفتند آری.
امام فرمود به خانه‏های‏تان بروید و این حکمت را زمزمه کرد.)
**
(حکمت 18)
ره‏آورد شوم فرار از جنگ (سیاسى، اخلاقى، نظامى)
وَ قَالَ -علیه السلام-:
فِى الَّذِینَ اعتَزَلُوا القِتَالَ مَعَهُ خَذَلُوا الحَقَّ وَ لَم یَنصُرُوا البَاطِلَ
(درباره آنان که از جنگ کناره گرفتند) حق را خوار کرده، باطل را نیز یارى نکردند.

(توضیح آقای دشتی:
حارث بن حوط هم مخالف جنگ جمل بود و در آن شرکت نکرد.)
***
بیش‏تر هدف از این مطالب،
تبلیغ «حرف گوش کردن»ه.
اینکه بفهمیم تصمیم‏گیری در موضع ره‏بر چه پیچیدگی‏هایی داره.
نه اینکه خدا نکرده بخواهیم با خوندن و کنار هم گذاشتن
دو تا مطلب نسخه تصمیم‏گیری بپیچیم.
تشخیص روش برخورد در مواضع مختلف با مجتهد این‏کاره است.
خدا حفظ و هدایت‏مون کنه.

یا علی